Dyslexie is een complex probleem dat invloed heeft op het algeheel functioneren van een leerling. Het komt voor binnen alle vormen van onderwijs en binnen alle sociaal-economische achtergronden. Wat weten we over de oorzaken van dyslexie? In dit artikel leggen we het uit.
De precieze oorzaak van dyslexie is wetenschappelijk nog niet aangetoond. Binnen de wetenschap wordt wel de ‘fonologisch tekort’-theorie breed gedragen als oorzaak voor dyslexie, maar deze verklaart lang niet alle problemen die mensen met dyslexie ervaren. De ‘fonologisch tekort’-theorie gaat ervan uit dat er bij mensen met dyslexie problemen zijn in de fonologische verwerking. Met andere woorden, mensen met dyslexie hebben moeite met het verwerken van de klanken in een taal. Deze fonologische verwerking bestaat uit verschillende facetten: fonologisch bewustzijn, fonologische verwerking in het werkgeheugen en de toegankelijkheid van taalkennis (benoemsnelheid). Kijk voor een uitgebreidere beschrijving van deze facetten in het Protocol Dyslexie Voortgezet Onderwijs.
Neurologie en erfelijkheid
Hoewel we de precieze oorzaak dus niet weten, is wel duidelijk dat dyslexie een neurologische basis heeft. Dit houdt in dat afwijkingen in de hersenen leiden tot verstoringen in het opnemen van talige informatie. Het gaat dan vooral om de verwerking van klanken en letters, dat zich uit in moeite met lezen en spellen. Bij mensen met dyslexie verloopt de informatieverwerking bij lezen anders.
Erfelijke aanleg speelt ook een rol bij dyslexie. Dyslexie komt in sommige families veel voor. Bij de overerving zijn verschillende genen betrokken. Als een kind een ouder heeft met dyslexie, dan is er sprake van een verhoogd risico. Het kind heeft dan ongeveer 40 procent kans om dyslexie te hebben.